"Είναι σαν ένα δωρεάν εισιτήριο για τους εθισμένους που πρέπει να ζήσουν χωρίς συνέπειες" ( το να χρειάζεται δεν έχει νόημα, μάλλον εννοούσες: να μπορείς! )"
Λοιπόν, δεν είναι τόσο απλό. Άλλωστε, μετά πρέπει πρώτα να υποβάλουν μήνυση, επειδή οι πάροχοι δεν πληρώνουν οικειοθελώς (όπως έγραψα ήδη, αμύνονται με νύχια και με δόντια) και η διαδρομή σε δύο περιπτώσεις μπορεί να διαρκέσει χρόνια, όσο δεν υπάρχει Ομοσπονδιακό Δικαστήριο - τουλάχιστον στη Γερμανία - δίνει απόφαση. Ακόμα και τότε: «Στο δικαστήριο και στην ανοιχτή θάλασσα είσαι στα χέρια του Θεού», γιατί ένας δικαστής δεν δεσμεύεται από τις αποφάσεις των «ανώτερων δικαστηρίων», ούτε καν από μια απόφαση BGH. Θα το λάβει όμως υπόψη του γιατί οι αποφάσεις της OLG -στη Γερμανία, δόξα τω Θεώ- είναι πιο ξεκάθαρα υπέρ των παικτών παρά σχεδόν σε κάθε άλλο τομέα δικαίου! Ο λόγος είναι απλός: ένας δικαστής αξιολογείται επίσης με βάση το πόσο «έφεση» είναι οι κρίσεις του. Αν λοιπόν ανακοινώνει συνεχώς ή πολύ συχνά δικαστικές αποφάσεις που ανατρέπονται στην έφεση, μπορεί να θέσει την καριέρα του στα σκαριά!
Και όσον αφορά το «δωρεάν εισιτήριο»: η αιτιότητα είναι η μαγική λέξη! Δεν ήταν ο παίκτης με το δωρεάν εισιτήριο που εμφανίστηκε και αναζήτησε την «μετακίνηση τζόγου» που του πρόσφερε τζόγο χωρίς ρίσκο, αλλά μάλλον ο «πάροχος τζόγου που πρόσφερε την «κίνηση τζόγου» και την έθεσε σε κίνηση . Και τώρα έρχεται το κρίσιμο σημείο: Παρά τη γνώση ότι αυτό απαγορεύεται στα γερμανικά ομοσπονδιακά κρατίδια (με εξαίρεση το Schleswig-Holstein). Ο υπεύθυνος τυχερών παιχνιδιών γνώριζε για την παραβίαση της απαγόρευσης (νόμος, νομικός κανόνας). Το δέχτηκε με επιδοκιμασία γιατί «ήλπιζε να τα βγάλει πέρα», με άλλα λόγια: η απληστία του για χρήματα τον οδήγησε σε αυτό και τον οδηγεί ακόμα και σήμερα. Η OLG Munich - τώρα επίσης και άλλες OLGs - ορθώς υποστήριξαν ότι (στην ουσία) "... αυτή η παράνομη, απαγορευμένη δραστηριότητα μπορεί να σταματήσει μόνο εάν οι ανάγκες προστασίας του παίκτη πρέπει να εκτιμηθούν υψηλότερα από οποιαδήποτε γνώση της δικής του παράνομης πράξης". .
Έτσι, μπορούσε να παίξει μόνο επειδή υπήρχε αυτή η παράνομη προσφορά από το κατάστημα τυχερών παιχνιδιών. αν δεν υπήρχε, δεν θα μπορούσε να παίξει και άρα να είχε απώλειες!
"It's like a free ticket for addicts to have to live without consequences" ( having to doesn't really make sense, you probably meant: being able to! )."
Well, it's not quite that simple. After all, they then have to file a lawsuit first, because the providers do not pay voluntarily (as I already wrote, they defend themselves with claws and teeth), and the path through two instances can take years, as long as there is no Federal Court of Justice - at least in Germany - judgment gives. Even then: "In court and on the high seas you are in God’s hands," because a judge is not bound by the decisions of the "higher courts," not even by a BGH ruling. But he will take it into account because the OLG rulings - in Germany, thank God - are more clearly in favor of the players than in almost any other area of law! The reason is simple: a judge is also evaluated based on how "appealable" his judgments are. So if he constantly or only too often announces judgments that are overturned on appeal, he can put his career on the line!
And as far as the "free ticket" is concerned: causality is the magic word! It was not the player with the free ticket who appeared and looked for the "gambling move" that offered him risk-free gambling, but rather the "gambling provider who offered the "gambling move" and set it in motion . And now comes the crucial point: Despite the knowledge that this is forbidden in the German federal states (with the exception of Schleswig-Holstein). The gambling operator knew about his violation of the ban (the law, the legal norm). He accepted it with approval because he "hoped to get away with it", in other words: his greed for money drove him to it and still drives him today. The OLG Munich - now also other OLGs - have therefore rightly argued that (in essence) "... this lawless, forbidden activity can only be stopped if the player's protection needs are to be valued higher than any knowledge of his own unlawful act".
So he was only able to play because this illegal offer from the gambling establishment existed; if it hadn't existed, he wouldn't have been able to play and therefore suffer losses!
"Ist wie ein Freifahrtschein, für die Süchtigen, dann ohne Konsequenzen leben zu müssen" (müssen ist nicht ganz sinnhaft, du meintest wohl: können!)."
Na ja, ganz so einfach ist es aber ja auch nicht. Immerhin müssen die dann zunächst Klagen, denn freiwillig zahlen die Anbieter nicht (wie ich schon schrieb, wehren die sich mit Klauen und Zähnen), und der Weg durch zwei Instanzen kann schon Jahre dauern, solange es -zumindestens in Deutschland- noch kein BGH-Urteil gibt. Selbst dann: "Vor Gericht und auf hoher See bist du in Gottes Hand", denn ein Richter ist nicht an die Entscheidungen der "Obergerichte" gebunden, selbst an ein BGH-Urteil nicht. Er wird es aber berücksichtigen, weil auch die OLG-Urteile -in Deutschland Gott sei dank- so eindeutig zu Gunsten der Spieler verlaufen, wie sonst kaum in anderen Rechtsgebieten! Der Grund ist simpel: Auch ein Richter wird bewertet und zwar darin, wie "Berufungsfest" seine Urteile sind. Wenn er also ständig oder nur zu oft Urteile verkündet, die in Berufungsverfahren wieder kassiert werden, kann er seine Karriere abhaken!
Und was den "Freifahrtschein" betrifft: Kausalität ist das Zauberwort! Nicht der Spieler mit dem Freifahrtschein ist aufgetreten und hat den "Glücksspielzug gesucht", der ihm risikoloses Glücksspiel bietet, sondern der "Glücksspielanbieter hat den "Glücksspielzug" angeboten und in Bewegung gesetzt". Und jetzt kommt das Entscheidende: Trotz des Wissens, das dies in den deutschen Bundesländern verboten ist (Ausnahme zeitweise Schleswig-Holstein). Der Glücksspielanbieter wusste von seinem Verstoß gegen das Verbot (das Gesetz, die Rechtsnorm). Er hat es billigend in Kauf genommen, weil er "gehofft hat davon zu kommen", sprich: Seine Geldgier hat ihn dazu getrieben und treibt ihn auch heute noch an. Das OLG München -inzwischen auch weitere OLG- haben deshalb zu Recht argumentiert, dass (sinngemäß) "... diesem gesetzlosen verbotenem Treiben nur Einhalt geboten werden kann, wenn die Schutzbedürfnisse des Spielers höher zu bewerten sind, als sein etwaiges Wissen von seiner eigenen gesetzwidrigen Handlung".
Er konnte also nur deshalb spielen, weil dieses gesetzwidrige Angebot vom Glückspielanbier vorhanden war, hätte es dieses nicht gegeben, hätte er nicht spielen und damit Verluste erleiden können!
Έγινε επεξεργασία από τον συντάκτη πριν από 10 μήνες
Αυτόματη μετάφραση: