Το πρόβλημα είναι ότι η απόκτηση άδειας είναι απλώς χρήματα, οι άδειες και ειδικά οι δευτερεύουσες άδειες είναι απλώς άλλα αγαθά προς πώληση 🙁.
Έτσι, τεχνικά, ο ιδιοκτήτης του καζίνο απλώς αγοράζει την δευτερεύουσα άδεια από μια από τις εταιρείες που ασχολούνται με αυτήν την επιχείρηση στο Κουρασάο. Επιτρέψτε μου να πω ότι όλες οι δευτερεύουσες άδειες του Κουρασάο θεωρούνται αρκετά αδύναμες. Η ρυθμιστική αρχή συνήθως δεν ενδιαφέρεται για τα θέματα των παικτών.
Αυτό που βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο ίδιος ο τζόγος απαγορεύεται στο Κουρασάο, αυτοί οι πωλητές δευτερευουσών αδειών στοχεύουν μόνο να παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε ξένες εταιρείες. Από την άποψή μου, είναι μόνο για χρήματα.
Για να παρέχετε πλήρεις πληροφορίες, σε αυτήν την περίπτωση, ο πάροχος αδειών είναι η Antillephone NV:
The problem is that acquiring a license is just about money, licenses, and especially sub-licenses are just other goods for sale 🙁.
So technically, the casino owner simply buys the sub-license from one of the companies dealing with this business in Curacao. Allow me to say that all Curacao sub-licenses are considered pretty weak. The regulator usually doesn't care about players' issues.
What I find extremely interesting is the fact that gambling itself is forbidden in Curacao, those sub-license sellers only aim to provide their services to foreign companies. From my point of view, it's just about money.
To provide full info, in this case, the license provider is Antillephone N.V.:
Αυτόματη μετάφραση: